หมวกฟางตลอดกาล - หมวกในชีวิตมีหลากหลายรูปแบบ

หมวกที่ทหารสวม หมวกทรงสูงสง่างามของตำรวจ หมวกสวยงามของหุ่นบนเวที และบรรดาชายหญิงที่เดินอยู่บนท้องถนนสวมหมวกประดับประดาเหล่านั้น หมวกนิรภัยของคนงานก่อสร้าง และอื่นๆ อีกมากมาย

ในบรรดาหมวกมากมายเหล่านั้น ผมมีความชื่นชอบเป็นพิเศษสำหรับหมวกสาน

มีเพียงหมวกฟางเท่านั้นที่ไม่ได้ถูกตกแต่งหรือประดับประดา มันยังคงทำหน้าที่สำคัญที่สุดที่เคยมีมาและยังคงทำอยู่ นั่นคือการบังแดด

หมวกฟางนั้นดูสง่างามและเรียบง่าย

หมวกฟาง หาได้ไม่ยาก เพียงแค่มีใบไม้ไม่กี่ใบ หรือฟางข้าวสาลีสักกำมือ ก็สามารถทำหมวกฟางแบบง่ายๆ ที่ไม่แตกหักได้ มอบความสุข ความเย็นสบาย และความสดชื่นให้แก่การเดินทางไกลหรือการทำงานของคุณ

ถึงแม้จะเป็นเพียงหมวกฟางธรรมดาๆ แต่ในกาลเวลาอันยาวนานที่ต้องผ่านการกัดเซาะจากน้ำแข็งและหิมะ ลมและฝน และภายใต้แสงแดดที่แผดเผาราวกับไฟ เหงื่อของคนงานก็ไหลริน และลมหายใจที่เหมือนวัวก็แผดเผามันเช่นกัน

ฉันไม่เคยตรวจสอบวันที่ผลิตหมวกฟางอย่างถูกต้องเลย แต่ฉันรู้ว่า หมวกฟางนับตั้งแต่วันแรกที่ถือกำเนิดขึ้นนั้น ถูกสร้างขึ้นเพื่อผู้ที่มีจิตใจแน่วแน่และเหงื่อไหลหยดจากคนงาน เพื่อมอบความเย็นสบายและความสุขให้แก่พวกเขา

เมื่อย้อนมองประวัติศาสตร์ เราจะได้ยินว่าหมวกฟางได้สืบทอดมานานนับพันปี ผ่านเสียงการล่าสัตว์ของชาวหยวนโมและชาวปักกิ่ง ในบทเพลงโบราณที่ขับขานว่า "ตัดไม้ ติง ติง ติง" และในเสียง "โย่ โย่ โฮ่ โฮ่" ของนักแกะรอยตามแม่น้ำแยงซีและแม่น้ำเหลือง

ย้อนดูประวัติศาสตร์ เราจะเห็นว่ามีคนงานสวมหมวกฟางมากมายเพียงใดที่ร่วมกันสร้างกำแพงเมืองจีนอันคดเคี้ยว ขุดคลองใหญ่ปักกิ่ง-หางโจวด้วยเรือใบนับพันลำ เลือกเส้นทางผ่านภูเขาหวังอู่และภูเขาไท่หาง และสร้างคลองที่มนุษย์สร้างขึ้นอย่างคลองธงแดง หมวกฟางปกคลุมนานกี่วัน แต่ได้สร้างปาฏิหาริย์ของมนุษย์มากมายเพียงใด

ด้วยหมวกฟางเช่นนี้บนศีรษะ ต้าหยู ผู้ทุ่มเทให้กับการควบคุมน้ำ ได้เดินผ่านบ้านของเขาถึงสามรอบโดยไม่เข้าไปข้างใน และจารึกชื่อวีรบุรุษของเขาไว้ในประวัติศาสตร์การควบคุมน้ำของจีน หลี่ปิงและลูกชายของเขาก็สวมหมวกฟางเช่นนี้เช่นกัน หลังจากบริหารจัดการอย่างหนักมา 18 ปี ในที่สุดพวกเขาก็ได้แสดงให้เห็นถึงบทบาทที่รุ่งโรจน์ที่สุดในชีวิตของพวกเขา นั่นคือ ตู้เจียงเหยียน เจียงไท่กงผู้ทะเยอทะยานสวมหมวกฟางเช่นนี้ นั่งตกปลาในแม่น้ำ รอโอกาสที่จะแสดงความสามารถอันน่าทึ่งของเขา เถาหยวนหมิงผู้ไม่ยอมก้มหัว สวมหมวกฟางเช่นนี้ เพลิดเพลินกับชีวิตสันโดษของเขา...ในสวนที่ปลูกดอกเบญจมาศและต้นกล้าถั่ว

เราจำได้ว่า เฉินเซิง ผู้ซึ่งถูกฝนตกหนักจนล่าช้า และกำลังจะถูกประหารชีวิตตามกฎหมายของราชวงศ์ฉิน ได้ถอดหมวกฟางที่สวมอยู่บนศีรษะออก ณ ดินแดนแห่งเมืองต้าเจ๋อ และส่งเสียงร้องดังลั่นไปยังสหายของเขาว่า “พวกเจ้าอยากได้เมล็ดพันธุ์บ้างไหม?” สหายจำนวนมากต่างก็ยกหมวกฟางและไม้เท้าขึ้นสูงในมือ ตอบรับเสียงเรียกร้องของเฉินเซิงอย่างดัง เริ่มต้นเส้นทางต่อต้านความรุนแรงของราชวงศ์ฉิน และเปิดหน้าใหม่ในประวัติศาสตร์ของจีน